ලිය වැල්ය
වෙලෙන, පැටලෙන
මහ වැසි වැටෙද්දී
තෙමෙමි තනියම
හැම ගල් ගුහාවෙම
නිදි කුමරියන්
මදක් තොල් උල් කර
හොරට බුදියන
Sunday, October 27, 2013
Thursday, October 24, 2013
අතුරුදන් කළ මිනිසෙක්
සියවසෙන් සියවස
මල් ලියකමින් බර කළ
වදන් කැටයම් තුළ
නිදන් කළ, වදන් නැති කවියකි
බර පොත් පිටු අතර
කුස තණ අට මිටක් මත
හිඳ එකලාව අරණක
මදහස නැගූ මිනිසෙකි
පියුම්, විදුරසුන් මත හිඳුවා
බඹයෙන් බඹය උස් කර
ලැකර් ගා නෙත් අඳ කළ
සොඳ සුවඳ මල් වැසි මැද
ගිඟුම් දෙන වන්දනා නද තුළ
දැවෙද්දිත් අපමණ පහන් තිර
නොපෙනී අතුරුදන් කළ
මිනිසෙකි සරල, සුන්දර
Subscribe to:
Posts (Atom)