Saturday, April 18, 2015

පෙම්වතියන්නේ පෙම්වතියන්නේ මහා සාගරේ



පැරැණි පාළු දෙවොළක
වර නැගෙයි ප්‍රේමය

හුරු අත් නුහුරු කර
නුහුරු අත් හුරු කර
දවා හද සඳුන් දර
වඳී ඔබ ඔබෙ පිළිරුව

විටෙක අසෙනිය මලකී
විටෙක ලෝ දිය ගඟකී
පියුමකින්, ගිනි සිළුවකින්
සෙළකින්, නයි කඳුළකින්
මැරි මැරී යළිත් උපදී

කරිකාල් අම්මයිර්
තවමත් මෙතැන රැවු දේ
ඔබේ තාලම් පට හඬ
සළඹ හඬවන කන්නගී
දැවේ තව මදුරා පුර
සෙලුව සඟවන දෞපදී
ඉවර නැත තව දූ කෙළි

මනම්පේරී එයි
ඉසිප්‍රියා හට ඇඬුම් යි
රාවණා රන් දෝලී
මන්දෝදරී නිහඬයි

වග වලස් වෙස් ගෙන වර වර කුවණ්නා
කළු කපුරු දුම් මැද මැවියන් කාලි අම්මා
හද මුහුද කැළැඹී
දළ රළ නගන්නා
රතු වද මල් පැළඳ
කවුදෝ හඬන්නා

5 comments: