එළි කර අඳුරු අහුමුළු
එක තනි මොහොතකට
කෙටෙයි කෙටි විදුලි එළි
ඇදෙයි ඌ සෙමෙන් රහසින්
වෙලෙයි මා වටකර, තදින් සෙනෙහෙන්
බිඳෙයි ඉරිතැලෙයි මා
නැගෙයි පෙන ගොබ අහස සිඹිමින්
කැතයි සෙවලයි කීවද
විසයි, ඌ රැදු සපෙක් වූව ද
වැසි දියෙහි තෙමෙමින්
විඳිමි ඒ රැදු පහස නිතියෙන්
රිදෙයි හී ගඩු නැගෙයි
ගැට දදා පේ‍්‍රමෙන් වෙලෙයි
කොතෙක් හඬ හඬ ඇසූවද
මහරු නා මිණ මට නොදෙයි
තනිව හිඳ සිටිමි වන රුක් මුල
දනිමි ඔබ නැවතත් නොඑන වග
නැතද ඒ මහරු නා මිණ
දකිමි පෙර නුදුටු මා හද මිණ
ඉසුරු චාමර සෝමවීර
No comments:
Post a Comment